Περιέχουν το χταπόδι, η σουπιά και το καλαμάρι πολύ χοληστερίνη (χοληστερόλη);

Το χταπόδι αλλά και τα άλλα κεφαλόποδα μαλάκια, δηλαδή η σουπιά και το καλαμάρι, έχουν συσχετισθεί με την χοληστερόλη. Θεωρούνται δηλαδή ότι περιέχουν μεγάλες ποσότητες αυτής της στερόλης η οποία έχει συσχετισθεί με την δημιουργία αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία.

Στην πραγματικότητα όμως τα χταπόδια αποτελούν εξαιρετικές πηγές πρωτεϊνών με ελάχιστο λίπος. Το ποσοστό λίπους σε αυτούς τους οργανισμούς είναι ελάχιστο (μπορεί να φτάσει σε αρκετές περιπτώσεις και κάτω από το 1%). Στο λίπος που περιέχουν τα χταπόδια όμως υπάρχει περισσότερη χοληστερόλη σε σχέση με το λίπος άλλων τροφίμων και αυτό έχει οδηγήσει στην παρεξήγηση. Επειδή όμως το λίπος είναι ελάχιστο η χοληστερόλη που λαμβάνουμε τρώγοντας αυτά τα αλιεύματα είναι πολύ μικρή και τελικά αποτελούν μια τροφή φτωχή τόσο σε λίπος όσο και σε χοληστερόλη.

Αν συνδυαστεί και το γεγονός ότι το λίπος τους περιέχει και μεγάλες αναλογίες των ω-3 λιπαρών οξέων τότε καταλήγουμε ότι είναι μια εξαιρετική πρώτη ύλη για φαγητό αρκεί βέβαια να συνδυάζονται με αντίστοιχα συνοδευτικά και να ετοιμάζονται με τον κατάλληλο τρόπο μαγειρέματος.

Στη συνέχεια παρουσιάζουμε μερικές ενδιαφέρουσες συνταγές τις οποίες βρήκαμε στο διαδίκτυο χαρακτηριστικές της ελληνικής κουζίνας:

1. Χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι από την σελίδα της κ. Ντίνας Νικολάου.
Από τις πιο χαρακτηριστικές συνταγές τις ελληνικής κουζίνας, περιέχει τα πάντα: πρωτεϊνες, λίπη και υδατάνθρακες. Δεν ενδείκνυται για δίαιτα δεν θα χάσεις εύκολα κιλά παρά μόνο αν κάνεις θερμιδική διατροφή και περιορίσεις στο ελάχιστο την ποσότητα. Από άποψη υγείας όμως είναι εξαιρετική, συνιστάται ανεπιφύλακτα για όσους δεν έχουν πρόβλημα βάρους. 

2. Χταπόδι με σάλτσα μουστάρδας από την σελίδα του κ. Ηλία Μαμαλάκη 
Η πιο λάιτ εκδοχή του χταποδιού, λίγες θερμίδες φανταστική γεύση από τον αποδεδειγμένα μερακλή κ. Μαμαλάκη. 

3. Καλαμαράκια τηγανιτά από την ιστοσελίδα radicio 
Τα τηγανιτά καλαμαράκια αποτελούν εξαιρετικά γευστικό φαγητό. Αγαπημένο για μικρούς και μεγάλους, και όπως συμβαίνει πάντοτε με τα νόστιμα δεν είναι πολύ υγιεινά. Όταν τα απολαμβάνουμε πρέπει να ξέρουμε ότι απορροφούν μεγάλες ποσότητες από το τηγανιτό λάδι. Γιαυτό και πρέπει να επιλέγουμε με προσοχή το λάδι στο οποίο θα τηγανιστούν. Το ελαιόλαδο είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή.

4. Σουπιές κρασάτες από την ιστοσελίδα chefoulis

Μπορεί η μαργαρίνη να υποκαταστήσει το βούτυρο;

• Από ενεργειακή πλευρά: Δεν διαφέρουν, η μαργαρίνη δηλαδή δεν συνεισφέρει λιγότερες θερμίδες από το βούτυρο. Δεν είναι δηλαδή προϊόν διαίτης,
• Από πλευράς σύστασης λιπαρών οξέων υπάρχει διαφορά. Οι μαργαρίνες περιέχουν περισσότερα μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα σε σχέση με το βούτυρο. Αντίθετα το βούτυρο περιέχει περισσότερα κορεσμένα λιπαρά οξέα ζωικής προέλευσης.
• Ποιο υγιεινές δεν είναι κατ' ανάγκη οι μαραγαρίνες οι οποίες πολλές φορές περιέχουν trans λιπαρά οξέα τα οποία δεν είναι καθόλου καλά για την υγεία.
• Επίσης τα μικρού μοριακού βάρους κορεσμένα λιπαρά οξέα και κυρίως το βουτυρικό οξύ που είναι άφθονα στο βούτυρο δεν έχει αποδειχτεί ότι έχουν την ίδια επίδραση στην ανθρώπινη υγεία όπως τα μεγαλύτερα (παλμιτικό, στεατικό). Δηλαδή το κορεσμένο λίπος του βουτύρου δεν είναι το ίδιο βλαβερό με το κορεσμένο λίπος του κρέατος. 

Τι είναι οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες;

Οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες είναι συστατικά των τροφίμων τα οποία είναι πολύ γλυκύτερα από ότι η ζάχαρη (σακχαρόζη). Παραδείγματα τέτοιων γλυκαντικών είναι η ζαχαρίνη, το ακετοσουλφαμικό κάλιο, η ασπαρτάμη και η σουκραλόζη. 

Το θερμιδικό τους περιεχόμενο (το πόσες θερμίδες δηλαδή έχουν) κυμαίνεται από 0 μέχρι 4 kcal/g αλλά συνεισφέρουν ελάχιστες θερμίδες στην πραγματικότητα καθώς χρησιμοποιούνται σε πολύ μικρές ποσότητες ποσότητες.Τα συναντάμε συνήθως σε αναψυκτικά τύπου light, σε μαστίχες, σε γαλακτοκομικά με λίγες θερμίδες και σε άλλα προϊόντα διαίτης. 

Μια σειρά από επιστημονικές έχουν δείξει ότι μπορούν να συνεισφέρουν στην προσπάθεια απώλειας βάρους, Επίσης επιτρέπουν την χρήση γλυκαντικών σε ανθρώπους που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Από την άλλη η χρήση γλυκαντικών έχει δεχτεί σε πολλές περιπτώσεις κριτική κυρίως για το ότι είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τοξικές για την ανθρώπινη υγεία.  

Η λελογισμένη χρήση ωστόσο θα πρέπει  να θεωρείτε ασφαλείς. Ένα συνηθισμένος κανόνας που χρησιμοποιούν πολλοί διατολόγοι είναι  να μην υπερβαίνουν της τέσσερις μερίδες ανά ημέρα (δηλαδή τέσσερις κουταλιές ή τέσσερις ταμπλέτες ή τέσσερα ποτήρια αναψυκτικό). 

Τι είναι η Πυραμίδα Διατροφής;

Ως πυραμίδα οδηγός διατροφής (food guide pyramid) περιγράφεται ένας οδηγός διατροφής που έχει το σχήμα πυραμίδας και παρουσιάζει απλοποιημένα την συνιστώμενη λήψη των διαφόρων τροφίμων. Στη βάση αυτών των πυραμίδων τοποθετούνται τα τρόφιμα τα οποία πρέπει να καταναλώνονται συχνότερα ενώ ανεβαίνοντας σταδιακά τα επίπεδα της πυραμίδας εμφανίζονται τα τρόφιμα που η συνιστώμενη λήψη τους είναι μικρότερη. 
Χαρακτηριστική είναι η πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής η οποία συνιστάται από τους επιδημιολόγους για υγιεινή διατροφή στη χώρα μας. Η πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής που προτεινόταν στο πρόσφατο παρελθόν από το τότε υπουργείο γεωργίας παρουσιάζεται στο ακόλουθο σχήμα:

Τι είναι τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία;

Ως μέταλλα και ιχνοστοιχεία έχει επικρατήσει να ονομάζονται τα ανόργανα συστατικά τα οποία βρίσκονται στα τρόφιμα. Όταν περιέχονται σε μεγαλύτερες ποσότητες ονομάζονται μέταλλα ή μακροστοιχεία και όταν βρίσκονται σε μικρές ποσότητες ονομάζονται ιχνοστοιχεία.

Αν και ο όρος μέταλλα δεν είναι χημικά σωστός σε όλες τις περιπτώσεις, τα μακροστοιχεία της διατροφής είναι επτά δηλαδή: Ασβέστιο, Φώσφορος, Μαγνήσιο, Κάλιο, Νάτριο, Χλώριο και Θείο. Ως ιχνοστοιχείο τις διατροφής αντίθετα μπορεί να ονομαστεί οποιοδήποτε στοιχείο του περιοδικού πίνακα το οποίο συναντάται στα τρόφιμα. Κάποια ιχνοστοιχεία έχουν καθοριστική δράση για την υγεία μεταξύ των οποίων τα: Σίδηρος, Χαλκός, Ψευδάργυρος, Χρώμιο, Σελήνιο.

Τι σημαίνει η τέφρα στα συστατικά των τροφίμων;

Ο όρος τέφρα στα συστατικά των τροφίμων περιγράφει το στερεό υπόλειμμα που μένει μετά από την καύση ενός τροφίμου. Στην πραγματικότητα αν ένα τρόφιμο θερμανθεί σε μεγάλες θερμοκρασίες (τουλάχιστον 500 βαθμούς Κελσίου) τότε όλα τα οργανικά του συστατικά "καίγονται" με αποτέλεσμα να μένουν μόνο τα ανόργανα. Στην τέφρα παραμένουν τόσο τα ανόργανα συστατικά που είναι απαραίτητα για την διατήρηση της υγείας όπως το ασβέστιο, όσο και τα ιχνοστοιχεία τα οποία άλλοτε είναι απαραίτητα όπως ο σίδηρος και άλλοτε τοξικά όπως το Κάδμιο. 

Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να ληφθεί από την τέφρα είναι το ενεργειακό περιεχόμενο καθώς τα ανόργανα συστατικά δεν προσθέτουν θερμίδες στην διατροφή. 

Ποιες είναι οι βιταμίνες;

Οι βιταμίνες είναι οργανικές ενώσεις που η πρόσληψη τους με την τροφή είναι αναγκαία για να διατηρηθεί η καλή υγεία του ανθρώπινου οργανισμού. Σήμερα αναγνωρίζονται οι δεκατρείς βιταμίνες που παρουσιάζονται στη συνέχεια:

1. Βιταμίνη A. Στην πραγματικότητα είναι μια ομάδα ενώσεων που περιλαμβάνουν την ρετινόλη, την ρετινάλη, το ρετινοϊκό οξύ και διάφορες προβιταμίνες και κυρίως τα α,β,γ καροτένια (σημαντικότερη δράση έχει το β- καροτένιο). 
2. Βιταμίνη B1. Επίσης γνωστή ως θειαμίνη ή θειοαμίνη.  
3. Βιταμίνη B2. Επίσης γνωστή ως ριβοφλαβίνη.
4. Βιταμίνη B3. Ως βιταμίνη B3 έχει επικρατήσει να θεωρείται η χημική ένωση νιασίνη. Επίσης το  παράγωγο της νιασίνης νικοτιναμίδιο έχει δράση Βιταμίνης B3.
5. Βιταμίνη B5. Επίσης γνωστή ως παντοθενικό οξύ. 
6. Βιταμίνη B6. Στην πραγματικότητα είναι μια ομάδα επτά ενώσεων με σημαντικότερη την πυριδοξίνη.
7. Βιταμίνη B7 ή βιταμίνη H. Επίσης γνωστή ως βιοτίνη. 
8. Βιταμίνη B9. Επίσης γνωστή ως  φυλλικό οξύ ή φολικό οξύ.
9. Βιταμίνη B12. Επίσης γνωστή ως κοβαλαμίνη. 
10. Βιταμίνη C. Επίσης γνωστή ως ασκορβικό οξύ 
11. Βιταμίνη D. Επίσης γνωστή ως καλσιφερόλη. Στην πραγματικότητα αποτελείται από κάποιες επιμέρους ουσίες με σπουδεότερες  την χοληκαλσιφερόλη ή βιταμίνη D3 και την εργοκαλσιφερόλη ή βιταμίνη D2.
12. Βιταμίνη E.  Στην πραγματικότητα είναι μια ομάδα οχτώ ενώσεων με σημαντικότερες τις α-τοκοφερόλη και γ-τοκοφερόλη. 
13. Βιταμίνη K. Στην πραγματικότητα είναι μια ομάδα διάφορων ουσιών από τις οποίες οι δύο βρίσκονται στη φύση και οι υπόλοιπες είναι συνθετικές. Οι φυσικές είναι η Κ1 ή φυλλοκινόνη και η Κ2 ή μενακινόνη.